Dining romance

अहिले देखिने कतिपय कुराको व्याख्या आदिमकालको अध्ययनबाट समेत हुने रहेछ । जस्तो, डेटिङ जादा प्रेमीप्रेमिकाहरू रेस्टुराँमा खान जाने गर्छन् प्राय: अनि विवाहितहरू पनि यसो कहिलेकाहीँ बाहिर खाने भन्छन् । क्यान्डल लाइट डिनर बडो रोमान्टिक हुन्छ भन्छन् । आदिमकालमा पुरुषले सिकार ल्याएपछि घरकी महिलालाई पकाउन दिन्थ्यो । जति धेरै सिकार ल्यायो, महिला उति धेरै खुशी हुन्थिन् र धेर सिकार ल्याउने पुरुषको अभिभावकत्व रुचाउँथिन् । आगोको महत्त्व थाहा पाएपछि घरबाहिर आगो बालेर सिकार पकाइने गरिन्थ्यो र दिनभरका किस्सा सुनाइने गरिन्थ्यो (साँझपख रेस्टुराँको टेबलमा मैनबत्ती बालेर मीठामीठा कुरा गरिन्छ अचेल) । धेर सिकारप्रति महिलाको आशक्ति चाहिँ मासिक रक्तश्रावमार्फत शरीरको महत्त्वपूर्ण आइरन खेर जाने भएर त्यसको परिपूर्तिका लागि हो र जसले धेर सिकार ल्यायो त्यो पुरुष महिलाको प्रियपात्र हुन पुग्थ्यो । बलियो पुरुषले दिनभर दु:ख गरेर सिकार ल्याएको बाँच्नका लागि खानलाई त हुँदै हो, अझ महिलासँग संपर्क राख्नका लागि समेत हो । अहिलेपनि पुरुषले दु:ख गरेर पैसा कमाउने आफ्नी प्रेमिका/श्रीमतीलाई राम्रो रेस्टुराँमा दामी खाना खुवाएर खुशी तुल्याउनका लागि समेत हो । एक अध्ययनअनुसार बाहिर खाएर आएको दिन श्रीमान् श्रीमतीका बीच प्राय: यौन सम्पर्क भएकै हुन्छ । प्रेमीले प्रेमिकालाई महंगा उपहार दिने काम पनि त्यै आदिमकालीन सिकार ल्याउने प्रक्रियाको आधुनिक रूप न हो । जागिर खानु भनेको दिनभर घरबाहिर गएर पैसाको सिकार गर्नु न हो । यत्तिका वर्ष बित्दा पनि यो लैंगिक भूमिकामा खासै परिवर्तन भने आएको छैन । आउँदै भने छ ।