Wish: A Piece

O, I wish that I had wings so light
I could take the freedom flight
I could knock the door of heaven
I could measure worlds all seven.

Kathaaki Paatra Review

युवा कथाकार सुबिन भट्टराईको सद्य:प्रकाशित कथासंग्रह "कथाकी पात्र" पढेपछि पाठकीय आनन्दले ओतप्रोत भएँ । कथाहरू अत्यन्तै मनोरम छन् । अधिकांश कथाले स्त्री-पुरुषसुलभ आकर्षणलाई विषयवस्तु बनाएका छन् र मानवीय सम्बन्धका आरोह अवरोह सबै कथाका विशेषता हुन् । युवा मनस्थितिलाई मीठो भाषामा प्रस्तुत गरेकाले यी कथासँग पाठकको साइनो गाँसिइहाल्छ । काठमाडौंलगायतका सहरमा अवस्थिति छ सबै कथाको । यसले गर्दा अंग्रेजी शब्द पनि बीचबीचमा घुसेका छन् । आफ्नो उमेर समूहका मानिसको भोगाइलाई यथार्थपरक ढंगले पेश गरेका छन् कथाकारले । प्रौढता तथा दार्शनिकताभन्दा पनि युवासुलभ चंचलता र सोचाइ भेटिन्छ कथाहरूमा । म फेरि युवा जोशयुक्त रचना मन पराउने र साहित्यका विधामध्ये कथा नै सर्वाधिक रुचाउने भएकाले पनि होला मलाई यी कथाहरू मन परे । कुनै कुनै कथाका "म पात्र" सँग मैले आफ्नो तादात्म्य समेत पाएँ । पहिलो प्रयासमा यत्तिको रचना गर्नु ठूलो उपलब्धि हो । मलाई सबभन्दा बढी मन परेको कथा "औडाहा" हो र यो कथाको भाव नै आवरण चित्रका रूपमा रहेको छ । (एउटै घटनालाई विभिन्न पात्रमार्फत पेश गर्ने) राशोमोन शैलीमा लखिएको यो कथा उत्क्रिष्ट छ । अन्य कथा पनि राम्रा छन् तर "बर्बादी" र "भगाइहरू" भन्ने कथा चाहिँ मलाई झुर लागे । सुबिनजीमा प्रतिभा भरमार छ र वहाँले नेपाली साहित्यमा महत्त्वपूर्ण योगदान पुर्याउनुहुनेछ भन्ने मेरो द्रिढ विश्वास छ ।

Karnali Blues Review

लेखक बुद्धिसागरको चर्चित उपन्यास "कर्नाली ब्लुज" पढेर असाध्यै मजा आयो । बुद्धिसागर भाषाका जादुगर नै रहेछन् । यत्ति सरल तथा सुगम अनि सुरम्य भाषामा पनि नेपाली उपन्यास लेख्नसकिँदो रहेछ भन्ने कुरालाई लेखकले प्रमाणित गरेका छन् । यथार्थलाई टपक्क टिपेर लेखनीमा उतार्दा त्यसले पाठकलाई मीठो असर पारिहाल्छ । भाषा मात्र राम्रो नभएर यो उपन्यासको विषयवस्तु समेत उच्च कोटिको छ । एउटा छोराले आफ्नो बाको बारेमा देखेका, अनुभव गरेका कुरालाई लेखकले बडो कुशलतापूर्वक शब्दमा उतारेका छन् । साहित्यिक उत्कृष्टताका लागि आवश्यक कथानक, पात्रविकास, अलंकारहरूको प्रयोग, कथ्यात्मक तथा वर्णनात्मक शैली सबैमा यो उपन्यास अब्बल छ । दृष्यविधान (tableaux) अत्ति नै मनोरम छ । हर्षबहादुरको चरित्र त विश्वस्तरको नै लाग्यो मलाई । यो पात्र नि:स्पृह कर्मयोगी हो, ठ्याक्कै टोल्स्टोयको "अन्ना करेनिना" को लेभिन जस्तै । अन्य पात्र पनि गजबका छन् । अन्य पात्रमा मलाई सबभन्दा मन परेको पात्र वीरसिह धामी उर्फ सद्दाम हुसेन हो । अल्लिक साइको पाराको यो पात्रले वास्तविक जीवन जिएको छ । उपन्यासमा एउटा बलियो आकर्षण छ जसले पाठकलाई तानिरहन्छ । म पनि बा आमाको एक्लो छोरो भएको अनि मैले पनि वृषबहादुरले जस्तो आगो लगाउने, साइकल भाँच्ने लगायतका उपद्रो बाल्यकालमा गरेकोले होला त्यो पात्रसँग मेरो आत्मीयता गाँसियो । एकचोटि सबैले पढ्नैपर्ने खालको यो उपन्यासको शीर्षक भने मलाई मन परेन । तर त्यसले के फरक पर्छ र ?

Haiku

बगरेको पसल

आशापूर्ण आँखा

कुकुरको झुन्ड

Poem

You danced into my life
like the lambent flame of a burning candle.
But the musty existence of my confined existence
couldn't let it survive after a while.

Ghazal

रात का सन्नाटा है और ए तन्हाइ है
फिराक के ए पल आपकी याद आइ है

तकिये के नीचए छुपाये है पुराने खत
कुछ रोज हुये ख्वाब में आप आइ है

चाहे जब यादे सनम दिल का दर्द बढाना
मैने तेरी तस्वीर से जी बहलाई है

तेरी वो मीठी बाते तेरा वो मुस्कुराना
दिलो दिमाग में मेरे ताजगी लायी है

Hindi Ghazal written by me long ago

कह्ते हुए ए शर्म सा महसूस होता है
तेरे लिये हर दिन मेरा दिल रोता है

चालाक समझता था ए दिल अपने आपको
सामने होते हो तुम तो ए होश खोता है

इधर मै हू तडपता उसके याद में
उधर वो मेरा सनम गाफिल सोता है

है कैसे इतना खूबसुरत यार वो मेरा
शायद मेरी आसुओ से वो चेहरा धोता है

मासुमियत का जलवा उसका रुखे निशा

हर किसिके दिल में प्यार का बीज बोता है

Written in love of "dawn": A Hindi poem

मेरे इस सूने दिल की मलिका
बनके आ ई जब तुम
दुनियादारी बन्द हो गयी
रहने लगा मै गुमसुम

कितनी अच्छी लगती हो
कर नही सकता बया
देनी हो कोइ मिसाल तो
कहू तुम्हे शरद पुर्णिमा

लाली जो दिखी पुर्व दिशा में
याद आगया तेरा नाम
अब इस प्यारए नाम को
जपता हू मै सुबहो शाम

हिजो राती फुरेको गजल

नसोध मलाई शहरको कहानी
उराठलाग्दो बगरको कहानी

हरेक पल दौडदैमा बितेको
बेफुर्सदी यो प्रहरको कहानी

बिरामी सबै छन यहाँको धरामा
धूलो धुवाको असरको कहानी

तोडिन्छन सयौ दिल यहाँ रोज रोजै
पत्थरदिलहरुको कहरको कहानी

शनिबार बिहान फुरेको गजल

मलाई तिम्रो मन पाए पुग्छ
तिम्लाई मेरो धन पाए पुग्छ

उन्मुक्त पंछी पिन्जडामा बस्छ?
उस्लाई त खुल्ला वन पाए पुग्छ

अरु बेलामा ननाची बस्ने
मयूरलाई घन पाए पुग्छ

नारीको मूल्य नबुझ्ने यौन
पिपासुलाई तन पाए पुग्छ

शब्दका पछि दौडने हाम्रा
कम्रेडलाई "जन" पाए पुग्छ

गजल

काठमाडौँको जाडो पनि रमाइलो हुन्छ

प्राय: आकाश खुल्ने गर्छ घमाइलो हुन्छ

बाटाहरू बिग्रेकाले खाल्डाखुल्डी धेरै

वर्षायाममा हिँड्दाखेरि हिलैहिलो हुन्छ

मोटरले धुँवा छोड्छन् दिक्क लाग्ने गरी

राति घर पुग्दा मान्छे कालोनीलो हुन्छ

गाडि चाहिँ असंख्य छन् सडक त साना

जाममा परी अफिस पुग्न सधैँ ढिलो हुन्छ

होलान् केही अवगुण काठमाडौँको तर

जन्मस्थान सम्झी मेरो आँखा गिलो हुन्छ